Η υπόσχεση,
μια μαύρη κηλίδα στη μνήμη,
ένα αεράκι τρυφερό
την ώρα που την ξεστομίζεις,
κι έπειτα άγριος αδίστακτος αέρας που τα σαρώνει όλα.
Οι υποσχέσεις
δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο σου.
Κι όμως,
ακόμα και τις κρίσιμες ώρες της καταστροφής,
ήταν ο τρόπος σου για να προφέρεις μάταια ελπίδες.
Ανέξοδα.
Φρούδες.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Bruno Barbey. Δείτε τα περιεχόμενα του πέμπτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]