Κλειδαριά Αγάπης
Πες μου Ήφαιστε
των μετάλλων τεχνοποιέ
που μαστορεύεις και τόξα και ασπίδες
και ακόντια και μύρια χαλκεύματα
για τους λαμπρούς στρατιώτες,
για εμένα
μπορείς να φτιάξεις μια κλειδαριά;
Μια κλειδαριά,
γερή και από ατσάλι
που την αγάπη μου να φυλάει
να μη μου φύγει
να μην τη χάσω
–και χαθώ και εγώ έπειτα.
Η αγάπη για να φυλαχτεί
δε χρειάζεται
ατσάλινες κλειδαριές και σίδερα.
Έρωτος τεχνοποιούς,
αυτούς να αναζητήσεις
σε αυτούς να μηνύσεις.
Τοιουτοτρόπως μου απάντησε ο θεός
Μα εγώ ακόμα ψάχνω…
❧
Το φιλί σου
Σαν κόκκινος ουρανός,
μετά από θερινή μπόρα
δεν έμοιαζε.
Σαν κόκκινη θάλασσα,
μετά από την νυχτερινή τρικυμία
δεν κυμάτιζε.
Σαν κόκκινο τριαντάφυλλο,
μετά από το μεσημεριανό πότισμα
δεν μύριζε.
Σαν κόκκινο φόρεμα,
μετά από το φύσημα του Αυγουστιάτικου ζέφυρου
δεν κυμάτιζε.
Το φιλί σου.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Henri-Cartier Bresson. Δείτε τα περιεχόμενα του πέμπτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
