ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ
Ο πάντα επιθυμητός Αύγουστος
περιμένει με υπομονή να έρθει η σειρά του
για να βγάλει εισιτήριο.
Ξέρει ότι τον περιμένω.
Πηγαίνω ως το περίπτερο
για σκανδιναβικό σταυρόλεξο
και ένα σακουλάκι μέντες.
Βάζω στην πόρτα το κλειδί
με το μπρελόκ της Παναγιάς του Έβρου.
Είμαι και ‘γω μεσ’ στο μηδέν.
Βαθύ μηδέν και δεν μπορώ να σκαρφαλώσω και να βγω.
Πόθος που υψώνει χέρια και φωνάζει για βοήθεια.
Καθημερινά γεγονότα ξηλώνουν την ψυχή μου.
1.11.2013
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Ακίνητη αιωνιότητα,
έχει ή δεν έχει ψυχή;
Είναι φοβερό σκοτάδι
ή χορός πεταλούδας;
Δεν θέλω σκέψη φέρετρο,
θέλω Χριστέ το φως σου.
Έχω την δίψα της ερήμου
και το φορτίο των πραγμάτων.
Γι’ αυτό, Χριστέ, θέλω το φως σου.
Κρίνα και αθωότητα
και μια κοπέλα γελαστή σαν μέλισσα,
που ζουζουνίζει στην γαλήνη του μεσημεριού.
Ένας Λόγος μαγνήτης που μαζεύει ψυχές•
σαν τις καρφίτσες που μαζεύει το ψαλίδι τής μαμάς.
Κάτω από τα βλέφαρα του Ιησού
οι ελπίδες μας κουρνιάζουν.
26-27.6.2013
ΤΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ ΜΟΥ
Κάτω απ’ τα πεσμένα φύλλα της καρυδιάς βρίσκονται τα κυκλάμινά μου
ανθολόγε που ποτέ δεν τα είδες ή δεν θέλησες να τα δεις.
Στην άσφαλτο περπάτησες, ενώ εγώ στο χώμα.
Στην θάλασσα κολύμπησες,ενώ εγώ σε ορμητικά ποτάμια,
στον Νέστο και στο Αρκουδόρεμα, τον παραπόταμό του.
Έλα να δεις τι αγκάθια πάτησα ξυπόλητος.
Τα καλοκαίρια που έπαιζες,
εγώ στα καπνοχώραφα
με λίγη μεσημεριανή ξεκούραση στο σπίτι.
Μεσάνυχτα ή χαράματα στ’ αμουδερά χωράφια στα καπνά.
Χαράματα στα βουναλάκια να θερίζουμε σιτάρια ή σίκαλη
και μόνο για ξεδίψασμα και για φαγί να σταματάμε λίγο μεσ’ στον ήλιο.
Και πάντα αρχές Σεπτέμβρη πριν ανοίξουν τα σχολεία,
με το δρεπάνι θέριζα τα δίχως φύλλα πια καπνόφυτα.
Μαζεύαμε και σπόρο για την νέα χρονιά.
Μεγάλωσα με γάτες και ποντίκια,
με κατσαρίδες, με βατράχια, με σαύρες και με φίδια.
Οι ανθολόγοι δεν με ξέρουν, ούτε και οι μεταφραστές.
Ούτ’ ένα ποίημά μου δεν είχε τύχη να μεταφραστεί σε κάποια γλώσσα.
Για κάποιους διευθυντές περιοδικών είναι σαν να μην υπάρχω.
Αλεξανδρούπολη, 9.8.2013
[Πρώτη δημοσίευση. Φωτογραφία: Rosie Hardy.]
