Άνοιξε την ντουλάπα
Και φόρα τα παπούτσια μου
Πάρε το μέγεθός μου
Πες πως οι πόλεις είναι για να περπατιούνται
Στενό το στενό, φανάρι το φανάρι
Να φιλιούνται τη νύχτα
Εκεί που συναντά κάνεις ρωγμές
Στις διασταυρώσεις
Να επουλώνονται οι δρόμοι
Να σκάνε από παντού άγρια γιασεμιά
Να σκαρφαλώνουν μέχρι τους ασηκωτους καναπέδες
Να φωνάζουν – στ’άγρια μεσάνυχτα –
Πως η αφή υπάρχει ακόμη
Πως ερωτεύονται, ακόμη, οι άνθρωποι