Ρίχνουν τις λέξεις στο νερό,
λες κι είναι κρασί,
να τις νερώσουν.
Δεν κάνουν θόρυβο,
κανέναν.
Ούτε και την αδιαφορία μπορούν
να την ταράξουν.
Λέξεις∙
απελπισία φωνάζουν∙
βουβές και κούφιες∙
όπως κι ο ήχος σε πάτωμα κενό,
που χάνεις,
αν και το περίμενες,
κάτω από τα πόδια σου.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του τέταρτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
