Ο ΦΑΙΝΟΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
Το γονίδιο της μοναξιάς
το πήρα απ’ τη μάνα μου.
Αταίριαστοι κι οι δυο με τη χαρά.
Γιορτές, επέτειοι, διακοπές
πάντα μελαγχολία και καυγάδες.
Με τα χέρια τώρα στις τσέπες
περπατώ όλο περπατώ.
Δεν κάθομαι στα καφενεία.
Δεν συμμετέχω σε συλλόγους.
Τα πρωινά κοιτώ απ’ το παράθυρο –
μελαγχολικός,
κι ακατανόητος στον εαυτό μου.
ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ
Το καλοκαίρι
πάει κι έρχεται
από την παραλία
στο κρεβάτι σου.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Gueorgui Pinkhassov. Δείτε τα περιεχόμενα του τρίτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
