Έχω ραμμένα στο παλτό μου
δύο δάκρυα
από την άνοιξη που σε αρνήθηκα.
«Όταν έχει μπει ο Απρίλης και σου ‘χει ανακατέψει τα μαλλιά»
«Μυρίζω βροχή, το ξέρω»
Κάθε που βρέχει
Μαζεύω λέξεις, στάλα
στάλα τις κόβω.
Κι όμως η ομορφιά γεννιέται στον θρυμματισμένο ήχο
ενός λουλουδιού.
Όλοι θα ξεχαστούμε
Κι οι στίχοι θα λιώσουν σαν κεριά.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του δεύτερου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
