Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
Ο αναπόφευκτος μνηστήρας μου
Άρχισε να με πολιορκεί απ’ την ημέρα που γεννήθηκα.
Πώς να τον περιγράψω, το όνομα του πώς να ξεστομίσω,
να σχηματίσω μια εικόνα της μορφής του, πώς;
Είναι ο άγνωστος ξένος,
κάποιος που μιλά σε μι’ άλλη γλώσσα απ’ τη δική μου.
Μοιράζομαι το κρεβάτι μου μαζί του
και αυτός το δικό του μαζί μου.
Ρίχνει φως στη ζωή μου,
για να λάμψει η δική του σκιά.
Υπάρχω γιατί υπάρχει εκείνος –
είμαστε ζευγάρι πιστό.
#
Στις πόλεις
Καμιά φορά περνούν άδεια λεωφορεία,
(η πιθανότητα μόνο
πως θα μπορούσε μέσα τους να κάθεται κάποιος)
μπροστά απ’ το παράθυρό μου.
Καμιά φορά περνάνε τραίνα
με μόνο επιβάτη έναν ελεγκτή
να συνοδεύει φωτισμένες άδειες θέσεις
διασχίζοντας πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Καμιά φορά, εδώ, στέκονται άνθρωποι ακίνητοι,
σιωπηλοί.
Ανάμεσά τους κι εγώ.
Χαμηλώνω τα μάτια:
κάτω από μας απλώνεται η γη
σκληρή.
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Milton Avery. Δείτε τα περιεχόμενα του πρώτου μας ηλεκτρονικού τεύχους εδώ.]
