Πρωινό, κοντά στο μεσημέρι, φως σκληρό,
κι ας είναι πια χειμώνας
–ίσως ακριβώς γι’ αυτό–
ανίκανο να μας ζεστάνει,
κι όμως απόλυτα ικανό
για να διαλύσει τις λίγες ψευδαισθήσεις μας,
τρυπάει επώδυνα
σώματα γυμνά,
αισθήσεις απογυμνωμένες,
τις κουρτίνες,
προπέτασμα καπνού
σε σκέψεις που τέτοιες έμειναν,
συναισθήματα που δε βρήκαν το στόχο,
λόγια που ειπώθηκαν και χάθηκαν,
ανάμεσα σε σένα και σε μένα,
σε σένα και στον κόσμο μας
που έπαψε πια από καιρό να μάς περικλείει.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Sophie Charalambous. Δείτε τα περιεχόμενα του πρώτου μας ηλεκτρονικού τεύχους εδώ.]
