Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης & Dirk Uwe Hansen
1.
Καπνίζω.
Καμιά φορά φουμάρω μέχρι σαράντα τσιγάρα τη μέρα.
Συχνά, όμως, το τσιγάρο μου καίει ανώφελα, λησμονημένο στο τασάκι, ενώ αναπολώ
τις γυναίκες που αγάπησα.
2.
Γέρασα.
Καλύτερα που γέρασα
αν έτσι πρόκειται να βρω τη γαλήνη.
3.
Όλα τα δικά σου τα ξέρω.
Πώς κοιτάς όταν λες ψέματα.
Πώς κόβεις το κρέας με το μαχαίρι.
Πώς ακριβώς μυρίζει η επιδερμίδα σου.
Ακουμπώ το κεφάλι στην κοιλιά σου και
τα έντερά σου γουργουρίζουν.
Την Γυναίκα την αγαπάς στο σύνολό της, ή καθόλου.
4.
Να πάρει ο Διάολος!
Ήρθα στο Βερολίνο χωρίς να φέρω μαζί μου την όμορφη έκδοση των Memoires
του Casanova.
Ευτυχώς, δεν ξέχασα το Walden του Thoreau και την Ιλιάδα
αυτά είναι τα τρία αγαπημένα μου βιβλία.
5.
Δεν εζήτησα συμβουλές και συμβουλές μού δίνουν
απρόσκλητοι συμβουλάτορες φαφλατάδες μικροαστοί
λένε λένε κι όλο προφητεύουν
τάχα θα με φάνε οι ωραίες γυναίκες
ενώ χαρά μου να με φάνε οι καλλονές
κι αλίμονο σε σας δυστυχισμένοι
που τα γεγονότα δεν σας χορταίνουν
κι η ζωή σας χτισμένη σιωπή και κακομοιριά
όσο για μένα
κρυφά την αγαπώ
και είναι ωραία και είναι αβρή και μυστικά την αγκαλιάζω
ούτε πουλί μάς βλέπει
ούτε ανθός μάς ακούει
φιλιόμαστε κι οι τοίχοι καμπυλώνουν.
**
1.
Ich rauche.
Manchmal paffe ich bis zu vierzig Zigaretten am Tag.
Aber oft glüht die Zigarette umsonst und vergessen im Aschenbecher, während ich
an die Frauen zurückdenke, die ich geliebt habe.
2.
Ich bin alt geworden.
Es ist besser so, dass ich alt geworden bin,
wenn ich so meine Ruhe finde.
3.
Ich weiß alles von dir.
Wie du schaust, wenn du lügst.
Wie du das Fleisch schneidest mit dem Messer.
Ich weiß genau, wie deine Haut riecht.
Ich lege den Kopf in deinen Schoß
und höre deinen Magen gluckern.
Eine Frau liebt man ganz und gar; oder gar nicht.
4.
Hol’s der Teufel!
Ich bin nach Berlin gekommen,
ohne die schöne Ausgabe
von Casanovas Memoiren mitzunehmen.
Zum Glück habe ich Walden von Thoureau
nicht vergessen und die Ilias;
das sind meine drei Lieblingsbücher.
5.
Ich habe nicht um Rat gefragt,
und Ratschläge geben mir ungebetene Ratgeber,
kleinbürgerliche Schwätzer,
sie reden und reden und sagen voraus,
dass mich die schönen Frauen noch auffressen werden,
wo es mich doch freuen würde,
wenn die Schönheiten mich fressen.
Und wehe euch Unglücklichen,
ihr werdet nicht satt von dem, was geschieht,
und euer Leben beruht auf Schweigen
und Unglück.
Was mich betrifft,
ich liebe sie heimlich,
und sie ist schön und sie ist zart
und im Geheimen umarme ich sie,
kein Vogel sieht uns,
keine Blume hört uns,
wir küssen einander
und die Mauern biegen sich.
**
I.
Πιθανότατα, βρισκόμαστε μπρος σε μια νέα Αναγέννηση.
Το sex shop αποβαίνει πιο αναγκαίο και πιο απαραίτητο
από το μανάβικο της γειτονιάς.
Οι ερωτικές αφίσες στους τοίχους του Παρισιού
είναι- κι αναστενάζουν.
Κόβουμε το ψωμί σε μικρά κομματάκια,
για να γαμήσουμε όλοι.
Μα, κανενός είδους Κομουνισμός δεν θα καταφέρει
να μειώσει την ερωτική ανισότητα:
ο καμπούρης του χωριού δεν θα απολαύσει την ωραία γυναίκα.
Γλιστράμε, κι όλο γλιστράμε απαλά,
προς μια νέα ερωτική θρησκεία.
Όταν είσαι μες στον λαβύρινθο δεν βλέπεις τον λαβύρινθο.
Ω, Σατανά Τρισμέγιστε,
γύρνα πάλι να βοηθήσεις τους ανθρώπους!
#
Wir befinden uns wohl am Anfang einer neuen Renaissance.
Der Sex-Shop wird allmählich wichtiger
als der kleine Gemüseladen nebenan.
Die erotischen Plakate hängen an den Mauern
von Paris — und stöhnen.
Wir schneiden das Brot in kleine Stückchen,
weil wir alle ficken wollen.
Aber keine Form des Kommunismus wird es schaffen,
die erotische Ungleichheit aufzuheben:
Der Bucklige vom Dorf wird die schöne Frau nicht genießen können.
Wir gleiten, langsam aber stetig,
einer neuen Religion der Erotik entgegen.
Im Labyrinth kann man das Labyrinth nicht sehen.
Satan Trismegistos,
erhöre uns, komm zurück, um den Menschen zu helfen.
**
Είμαι πια βέβαιος: το Βερολίνο είναι
η πιο ενδιαφέρουσα πόλη της Ευρώπης∙
ή μάλλον, η καρδιά της Ευρώπης.
Ο Μέγας Ναπολέων ήταν κοντοστούπης∙
αυτό το ξέρουν όλοι.
Ο Μέγας Ναπολέων είχε μικρή τσουτσού∙
αυτό το γράφει η έκθεση αυτοψίας,
που του έκαναν οι φαρμακεροί Εγγλέζοι.
Οι κωλόγαλλοι αποφεύγουν να μιλάνε γι’ αυτά.
Προτιμούν να λένε με κρυφή περηφάνια ότι
ο Βοναπάρτης, μόλις ξεμονάχιαζε μια γυναίκα,
της ξεφούρνιζε το περίφημο: deshabillez- vous!
Απεχθάνομαι την ψυχανάλυση, αλλά θα ήθελα
να μάθω γιατί, εξαιτίας αυτού του ανίκανου κοπρίτη,
γέμισε η Ευρώπη κουφάρια.
Να ’τανε τουλάχιστον, ικανός στρατηλάτης…
8 Φεβρουαρίου και ψιλοχιονίζει.
Απ’ το παράθυρο βλέπω την πλατεία
και θα μείνω μέσα.
#
Nun bin ich mir sicher: Berlin
ist die interessanteste Stadt Europas,
besser, das Herz Europas.
Napoleon der Große war ein Knirps,
das weiß jeder.
Napoleon der Große hatte einen kleinen Schwanz,
das steht im Bericht der Autopsie,
die die giftigen Engländer gemacht haben.
Das Franzosenpack will darüber nicht reden.
Lieber erzählen sie mit heimlichem Stolz,
dass Bonaparte, kaum dass er es geschafft hatte,
mit einer Frau allein zu sein,
ihr sein berühmtes „deshabillez-vous!“ vorlegte.
Ich verabscheue die Psychoanalyse,
aber ich wüsste gern,
warum Europa nur wegen dieses unfähigen Nichtsnutzes
sich mit Leichen füllen musste.
Wenn er wenigstens ein fähiger Feldherr gewesen wäre…
Achter Februar und leichter Schneefall.
Aus dem Fenster sehe ich den Platz
und bleibe lieber drinnen.
**
Το αληθές απόβαρον ενός ανθρώπου ισούται με τις αγάπες του,
τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή.
Δυο μεγάλες αδικίες εγνώρισα:
την φτώχια και την ερωτική καταφρόνια.
Τα ρεμπέτικα προήχθησαν εις μαυσωλείον αισθημάτων.
Το να υποφέρεις απ΄του κόσμου τις πίκρες είναι αναγκαίον,
και ίσως νόμιμο.
Πάθος έδωσα και πάθος δεν έλαβα,
κι ό,τι έπιασα έγινε στάχτη.
Πολλά εδιδάχθην από τα ρεμπέτικα.
Ο πατέρας μου με γαλούχησε με τα τραγούδια αυτά.
Έχτισα το βιβλίο μου για τα ρεμπέτικα
(σα να έχτιζα χελιδονοφωλιά)
προς χάριν του ισόβιου φίλου Βασίλη Τσιτσάνη.
Την εγκαρτέρηση εδιδάχθην από τα ρεμπέτικα.
#
Das wahre Tara eines Menschen ist gleich seinen Lieben,
und dem Mitleid und dem Ekel,
die er in seinem Leben empfunden hat.
Ich habe zwei große Ungerechtigkeiten erlebt:
die Armut und die Verachtung in der Liebe.
Die Rembetika sind zum Mausoleum der Gefühle geworden.
Dass du an der Bitterkeit der Welt leidest,
ist notwendig, vielleicht sogar gerecht.
Begierde habe ich verursacht,
Begierde habe ich nicht empfangen.
Was ich in die Hand nahm, wurde zu Asche.
Viel habe ich gelernt von den Rembetika.
Mein Vater hat mich großgezogen mit diesen Liedern.
Ich habe mein Buch auf Rembetika gebaut
(als hätte ich ein Schwalbennest gebaut)
meinem lebenslangen Freund Vasilis Tsitsanis zuliebe.
Geduld habe ich von den Rembetika gelernt.
**
Άλλη μια φορά παίρνω το U- Βahn
για να κατέβω στο Zoo
κι άλλη μια φορά χαζεύω τους επιβάτες.
Χήρες, όλο χήρες, κωλόγριες,
οι περίφημες χήρες του Βερολίνου
με τα γελοία τους καπέλα.
Όλες αυτές οι σκατόψυχες πουστόγριες, όλες,
ψηφίζουν τη Δεξιά και χαφιεδίζουν από τηλεφώνου.
Δουλέψανε όλες τους για τον Χίτλερ΄
νοσοκόμες, εργάτριες, γαμιόλες…
Σου δείχνουν το Τείχος και σου ψιθυρίζουν:
-Αποδώ η Ελευθερία!
-Από τη άλλη μεριά η Τρομοκρατία!
(Η αμερικάνικη προπαγάνδα δουλεύει ρολόι.)
Φωτογραφίζω τα γκράφιτί σας
Türken raus…Juden raus…
Για ποιαν Ελευθερία μιλάτε, υποκριτές;
#
Wieder nehme ich die U-Bahn
zum Bahnhof Zoo,
und wieder glotze ich die Fahrgäste an.
Witwen, nichts als Witwen, alte Schachteln,
die berühmten Witwen von Berlin
mit ihren lächerlichen Hüten.
Alles miese Arschlöcher,
alle wählen sie Rechte und spionieren am Telefon.
Und alle haben sie für Hitler gearbeitet
als Krankenschwestern, Arbeiterinnen, Huren…
Sie zeigen dir die Mauer und flüstern:
— Hier die Freiheit
— Drüben das Terrorregime!
(Die amerikanische Propaganda hat Früchte getragen.)
Ich mache Fotos von euren Grafitti:
Türken raus… Juden raus…
Von welcher Freiheit sprecht ihr, Heuchler?
**
Η Γυναίκα, που βλέπω να περνάει στο πεζοδρόμιο,
μου είναι επιθυμητή.
Ο Χριστιανισμός μας εδίδαξε πώς
με την Σεξουαλική Πράξη δοξάζουμε τα Σκατά.
Μια Γυμνή Γυναίκα λάμπει περισσότερο κι απ΄τον Ήλιο.
Η χριστιανική εικονογραφία,
για να μας δείξει λιγουλάκι το Βυζί της Παναγίας,
κατέφυγε στην πρόφαση του θηλάζοντος Θείου Βρέφους.
Προφανώς, η Παναγία, δεν είναι κόρη της Αφροδίτης.
Μήτε η Αφροδίτη, μήτε ο Πρίαπος
ήσανε ελληνικές θεότητες.
Η Πορνογραφία διακρίνεται για το περιορισμένο,
για το εξαιρετικώς μικρό λεξιλόγιό της.
Μέσα από τον Ερωτισμό ξεπηδάει η Ειδωλολατρία.
Ο Καζανόβας έγραψε αυτό που θα δει ο Félicien Rops.
#
Die Frau, die ich auf dem Gehweg sehe
weckt mein Begehren.
Das Christentum hat uns gelehrt,
dass wir mit Sex die Scheiße preisen.
Eine nackte Frau strahlt heller als die Sonne.
Die christliche Kunst nutzt,
um uns ein wenig die Brüste der Muttergottes zeigen zu können,
das gestillte Christuskind als Vorwand.
Natürlich, die Gottesmutter ist keine Tochter der Aphrodite.
Weder Aphrodite noch Priapus
waren griechische Gottheiten.
Die Pornographie zeichnet sich aus durch ihren beschränkten,
außerordentlich kleinen Wortschatz.
Aus dem Erotismus geht der Götzendienst hervor.
Casanova hat geschrieben, was Félicien Rops sehen sollte.
**
Σήμερα οι μάχες είναι απρόσωπες και
η αυτοκτονία τίμημα αποτυχίας.
Αν ο αυτόχειρ εγγίζει την έννοια του ήρωος,
ελάχιστοι τέτοιοι ήρωες εδοξάσθησαν.
Ο φίλος αυτοκτόνησε΄
ένας ευαίσθητος και καλός και εκλεκτός έλειψε.
Ούτε λεπτό δεν έζησα εν γαλήνη.
Ας ντρέπεται όποιος δεν εσκέφτηκε, έστω μια φορά στη ζωή του
να αυτοκτονήσει.
Ο αυτοκτόνος είναι παθητικά αναρχικός.
#
Die Kämpfe sind heutzutage unpersönlich
und Suizid der Preis des Unglücks.
Auch wenn der Selbstmörder dem Helden nahekommt,
werden nur wenige Helden dieser Art berühmt.
Ein Freund hat sich umgebracht,
ein sensibler, guter, ein großartiger Mensch hat uns verlassen.
Nicht eine Minute habe ich in Ruhe gelebt.
Schämen soll sich jeder, der nicht einmal im Leben daran gedacht hat,
sich zu töten.
Der Selbstmörder ist ein passiver Anarchist.
⸙⸙⸙
Ο Ηλίας Πετρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Τουρκολογία στο Παρίσι, όπου έζησε μετά το 1975. Υπήρξε μελετητής του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας, δημοσιογράφος, σκιτσογράφος, φωτογράφος και συλλέκτης. Ήταν ο πρώτος (ερασιτέχνης) λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε συστηματικά με το θεωρούμενο ως κοινωνικό περιθώριο. Κατέγραψε, ανέλυσε και διέσωσε τεκμήρια για πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την κυρίαρχη ιστορική αφήγηση και από τα συντηρητικά ελληνικά πανεπιστήμια του καιρού του. Δημοσίευσε κάπου ογδόντα βιβλία και σχεδόν χίλια άρθρα. Πέθανε στο Παρίσι το 2003.
Ilias Petropoulos wurde 1928 in Athen geboren. Er studierte Rechts- und Politikwissenschaften an der Universität Tessaloniki und Turkologie in Paris, wo er seit 1975 lebte. Er war Volkskundler, Dichter, Literaturkritiker, Journalist, Zeichner, Photograph und Sammler. Er was der erste (Amateur-)Völkeerkundler in Griechenland, der sich systematisch mit sozialen Randgruppen auseinandersetzte. Er beschrieb, erforschte und bewahrte Zeugnisse zu Personen und Dingen, die die herrschende Geschichtsschreibung und die konservativen Universitäten seiner Zeit geringschätzten. Er publizierte etwa achtzig Bücher und fast tausend Aufsätze. Ilias Petropoulos starb 2003 in Paris.
[Πρώτη δημοσίευση των μεταφράσεων στο ηλεκτρονικό Φρέαρ, με ταυτόχρονη δημοσίευση στο FixPoetry. Ζωγραφική: Łukasz Korolkiewicz. Δείτε τα περιεχόμενα του πρώτου μας ηλεκτρονικού τεύχους εδώ.]
