Τα πράγματά σου
Συναντηθήκαμε στο ίδιο καφέ που γνωριστήκαμε.
Ήταν μήνας Αύγουστος και η υγρασία ένα με το πετσί μας.
Μου επέστρεψε έναν δίσκο βινυλίου και όσα ρούχα μου είχε στην ντουλάπα του.
Όλα με τάξη μέσα στη χάρτινη σακούλα.
Του επέστρεψα όλες τις επιστολές του κι εκείνη την καρφίτσα με τ’ όνομά μου.
Όλα τυλιγμένα στο μωβ φουλάρι που μου χάρισε.
Απομακρυνθήκαμε χωρίς αντίο, χωρίς δάκρυα.
Τώρα πια δεν έχω τίποτα δικό του.
Μόνο ο τηλεφωνητής μου είναι γεμάτος με μηνύματα.
«Σου πήρα τσιγάρα απ΄ το περίπτερο. Δεν θ΄ αργήσω απόψε απ΄ τη δουλειά».
Αποστήθιση
Έμαθα ν’ αποστηθίζω τους πόνους μου.
Τρεις, δέκα, δεκαπέντε φορές,
μα πάλι γυρνάω σε κείνα τα λάθη,
που επαναλαμβάνω διαρκώς,
που επιμένουν να σκαλίζουν τη μνήμη μου.
Ο έρωτας δεν είναι για χόρταση.
Κάθαρση
Τρίβω με σαπούνι το σώμα
να φύγει η μυρωδιά σου.
Το καυτό νερό ξεφλουδίζει το δέρμα,
σαν καθαρό μου φαίνεται πως είναι.
Δεν πάσχω πια από σένα.
***
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Arko Datto. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
