Θυμόμουν μια πηγή
η ζωή έτρεχε
ανάσα χωρίς σκέψη.
Χορτάριασε ο τόπος
γάτες γυρνούν άεργες στα πόδια του τροπαιοφόρου
αέρινο φίδι ανατριχιάζει για λίγο τα αγριόχορτα
θρυμματίζει λέξεις.
άπνοια, στάση
Θυμάσαι; Εδώ η ζωή μας
κράτησε για μια στιγμή την ανάσα της.
Τώρα φευγάτο χελιδόνι
η μνήμη μιας πηγής στην κοιλιά του ορίζοντα
από το στόμα της τρέχει χώμα.
Στη μια μεριά
τα έλατα που αποψίλωσε ο ιδρώτας του χρόνου
–σαν ψείρες πάνω τους
κοσμικές σπείρες αρμέγουν τα παιδιά μας
από τους πνεύμονες-
και από την άλλη
κάποια Θεσσαλονίκη ένα άδειο μελίσσι,
ταμιευτήρας πικρών νερών.
Τους Χαιρετισμούς ανέλαβαν τα δασοπούλια.
Δεν αναγνωρίζουμε πια
ό,τι απόμεινε μέσα σε αυτήν την προθήκη.
Τί να εννοεί η πινακίδα στα μάτια των περαστικών;
«Μην εγγίζετε!»
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
