Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
Ταυτότητα
Η γάτα ονομάζεται Κίκα
Το νεφέλωμα Κουκουβάγια στη Μεγάλη Άρκτο ονομάζεται Μ97
Ο πληρεξούσιος ονομάζεται Μπέκελμαν
Ο Θεός ονομάζεται Βισνού
Η καρέκλα ονομάζεται καρέκλα
Όταν η γάτα ακούσει τη λέξη Κίκα
γυρίζει το κεφάλι
Για το νεφέλωμα Κουκουβάγια στη Μεγάλη Άρκτο
το ονομάζομαι δεν σημαίνει τίποτα
Και όταν κάποιος εννοεί τον Μπέκελμαν
ο Μπέκελμαν λέει Εγώ
Η καρέκλα στέκεται σε μια γωνιά ξύλινη
και ο Βισνού σιωπά
*
Σύσταση
Η σκέψη
πίσω απ΄τις σκέψεις:
Ένα βότσαλο – συνηθισμένο
κι ωστόσο μοναδικό, σκληρό,
δεν πωλείται.
Δεν διαλύεται,
δεν αποτελεί
θέμα συζήτησης,
είναι αυτό που είναι,
δεν αυξομειώνεται.
Ασύμμετρο,
όχι πλουμιστό, αλλά με φλέβες.
Ούτε παλιό, ούτε καινούργιο.
Δεν ζητά εξηγήσεις,
δεν αξιώνει πίστη.
Δεν ξέρεις, από πού
το έχεις, πού
θα πάει, σε τι
χρησιμεύει. Χωρίς αυτό
θα ήσουν λίγος.
*
Φετίχ
Μόνο αυτό
το χνούδι
σκέφτεται συνέχεια τις νύχτες
μικρότερο
από παλάμη
και
τίποτ’ άλλο
τίποτ’ άλλο
δεν είναι εκεί
πέρα από αυτή την τούφα
που δεν είναι εκεί
Το φαντάζεται
σκοτεινό
αυτό το λοφάκι
όπως φουσκώνει
φωτεινό
Ακούει κυριολεκτικά
πώς τρίζει
στην πίεση
του χεριού
Βλέπει
πώς κατσαρώνει
στο φως
ξανθό μαύρο
πώς λαμποκοπά
απίστευτα
απαλό και ατίθασο
και κατά τ΄άλλα
ανάξιο λόγου
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
