«Άξιον εστί».
Οι νέοι
βαστάζοντας
το σώμα του νεκρού θεού
στους ώμους τους
με άνθη και μύρα τυλιγμένο.
«Η ζωή πώς θνήσκεις;»
«Πώς και τάφω οικείς;»
Πλήθος κόκκινες φλογίτσες
«ύμνον τη ταφή του»
ως την άκρη της προοπτικής.
Κάτωχρη η σελήνη περιπολεί
με ελαφριά πανοπλία
αραιής συννεφιάς.
«Ω! γλυκύ μου έαρ».
Ο Απρίλης σπαθίζει
τον ανοιξιάτικο αέρα
με αρώματα βροχής.
Στης εκκλησιάς το έμπα
«αι γενεαί πάσαι»
διαβαίνουν
απόκοσμα σκυφτές.
Έμπλεοι παθών.
«Η ζωή εν τάφω».
Ο ουρανός
στο μάκρος του
βαθυκύανος
τάζει
ανάσταση
νεκρών.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
