ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ
Μπορείς αν θέλεις να σωθείς
με δυο κατάγματα στον στίχο
κι ένα ξερίζωμα της στροφής
Στην Ποίηση ειπώθηκαν όλα
δεν έχει πια άλλο ξεζούμισμα
Κι οι ποιητές ας μην ξενυχτάμε
μόνο πρόκες πατάμε το πρωί
και αμέτρητες λιπόθυμες λέξεις
ΑΜΦΙΣΗΜΙΑ
Επείγουσα χειρουργική επέμβαση
σφαδάζουν οι μελλοθάνατες λέξεις
όχι πως με νοιάζει για την τύχη τους
Άλλωστε σε τόσα πολλά ποιήματα
που γράφονται στην εποχή μας
θα τις ξανασυναντήσουμε σίγουρα
Το ζήτημα είναι στα νοήματά τους
κι αν καταδέχομαι πια να παίζω
με την αμφισημία που κουβαλάνε
ΤΟ ΠΑΖΛ
Άλλωστε τέτοια εποχή δε βρίσκεις
ούτε Θεό ούτε το προσωπείο του
Και φοβάμαι να κοιτάξω κατάματα
τον διάδρομο προσγείωσης
-τα θαύματα διαρκώς συντρίβονται
την περίοδο του καλοκαιριού-
Έτσι λοιπόν μαζεύουμε φούμαρα
και τα πακετάρουμε με κορδέλες
μετά πηδάμε από την ταράτσα
Το πρωί οι οδοκαθαριστές
συναρμολογούν τα κομμάτια μας
αλλά πάντα λείπει η καρδιά
Θα βρίσκεται μέσα στο ποίημα
ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Στην Κατερίνα-Αγγελάκη Ρουκ
Το πήρα πια απόφαση
να γράφω ασυναίσθητα
κι ούτε έχω σωσίβιο
και δεν είναι λίγες οι φορές
που πνίγομαι από συνήθεια
άλλωστε χιλιάδες ρήματα
περιμένουν να δράσουν
και είναι τόσο φοβερό
να τα εγκλωβίζω στο χαρτί
Μετά θα σπάσουν τα μάτια
(η συντέλεια της όρασης
πίσω από φτηνά γυαλιά)
κυρίως όμως θα γίνει ποίημα
αυτό που δεν ήθελα ποτέ
Τέλος θα ψάχνω για τίτλο
μέσα στο υποσυνείδητο
-τι ψυχή θα παραδώσω;-
Κι όταν βρω χαρτοκόπτη
θα πετσοκόψω τους στίχους
ΑΥΤΟΣΑΡΚΑΣΜΟΣ
Δεν υπάρχει περίπτωση λάθους
ξέμεινα τελείως κι από ρεζέρβες
αναλώσιμο το γαλάζιο τ’ ουρανού
και η ανεμοθύελλα της ερήμου
Άλλωστε, τα κλειδιά της Ποίησης
ανοίγουν κάθε παρακείμενη πόρτα
εκτός βέβαια από τη δική μου
Γιατί κι οι άγγελοι θα παραδώσουν
μια ψυχή βουτηγμένη στο μαύρο
κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν τα φτερά
– τα έχασαν μαζί με τις πεταλούδες –
Τόση ανάγκη για αυτοσαρκασμό
δεν είχα ούτε κατά την κηδεία μου
(αλήθεια λέω, πριν λίγο γεννήθηκα)
[Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
