Βρέχει και η νύχτα κουρνιάζει ολόγυρα
στους καθρέφτες, στα ριγμένα μπλου τζιν,
στο πλατύ κίτρινο μαξιλάρι,
στων μπισκότων το μαβί περιτύλιγμα, απέναντι
στις υδρορροές που υπερχειλίζουν θορυβώντας.
Εσύ ακούς τη βροχή; Τη μυρίζεις
πάνω στους αμυδρούς κήπους,
στο εύθραυστο φτερούγισμα του καλαμόκιρκου,
στις λευκές αλυκές του χρόνου και της Καλλονής
την ακούς;
Βρέχει. Όλα τα ποτάμια του κορμιού σου
θορυβούν
μέσα
στη νύχτα
μου
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Έργο: Joel Robinson.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
