~Tabula Rasa~
Αιρετική η πιθανότητα
του λινοτύπη μες στο αίμα μου
να κρώζει απ’ το μέρος του Κενού: «εις το επανιδείν χαρά μου»
−ακλόνητα αφερέγγυος−
μα να δεις που τον πιστεύω
και του βάζω στο στόμα ψωμιά φτυστά ποιήματα
με της αβύσσου τη μεμβράνη ακόμα στην σκληρή τους κόρα.
Ενίοτε πηδάω στο Κενό για να τον συναντήσω.
Με ένα ξερό φύλλο στο χέρι.
Ύστερα πάλι τα ίδια:
κατάχαμα σε χιόνι άρρητο
−με κράση τραγωδού−
της λεπτομέρειας να ξυρίζω το κεφάλι.
~Διπλός καθρέφτης~
Μεταναστεύει βαρύτιμη από το εγώ στο άλλο εγώ
με τα μαλλιά μπερδεμένα σε χρόνο καθρέφτη.
Στο ζελέ του πήζει το δεξί της μάτι,
το αριστερό πιάνει πουλιά στον αέρα και τα χώνει σε μια κλεψύδρα με νερό.
Tο κελάηδημα αναστατώνει τους Λαβυρίνθους της, και γέρνει επικίνδυνα .
Κάποτε η χειραψία του θανάτου της φέρνει ανατριχίλα μα όταν μιλά γι’ αυτόν, τον λέει «Αγάπη μου»
Είναι σίγουρη πως ο Θεός έχει μουστάκι και η βαθιά του επιθυμία σαν την δει
είναι να γελάσει με έπαρση φωτός και να λύσει το ζωνάρι του
Καθρέφτες που ανασαίνουνε στάχτη, σημαίνει κάποιος κάηκε μπροστά τους όλος ψυχή.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Έργο (σχέδιο πάνω σε ταχυδρομικό φάκελο): Michael Augustin.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
