[…] Εν ολίγοις, και υπό την επίδραση της ηλεκτρονικής κουλτούρας, η άγνοια ετυμολογίας και κατασκευής των λέξεων οδηγεί ψυχολογικά σε ψηφιακή πρόσληψή τους: εκλαμβάνονται ως σήματα χωρίς ιστορία που απλώς συγκυριακά βρέθηκαν να σημαίνουν κάτι. Αυτή η φθορά, με τη σειρά της, δημιουργεί αντίστοιχους ψυχικούς αυτοματισμούς: η ψηφιακή πρόσληψη δεν πλάθει, απλώς παρατάσσει. Σε αυτό συνέβαλε και η γενικευμένη εξοικείωση με την Αγγλική γλώσσα, η οποία συντάσσει με παρατακτικό λόγο άκλιτων μορφωμάτων: the city school committee, the twentieth century world wars.
Το κακό που συντελέσθηκε με αυτή την «ψηφιακή» μετακίνηση η οποία εκτόπισε την ετυμολογία και συνεπώς αχρήστευσε την κριτική σκέψη, δέχθηκε στην εποχή μας τη χαριστική βολή με τη μικτή γραφή των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, τα greeklish. Αντί να μεταγράφουν φωνητικά οι νέοι (και φυσικά μόνο όταν δεν μπορούν να γράψουν ελληνικά στον υπολογιστή τους) τη συζήτηση ως syzitisi τη μεταγράφουν ως syzhthsh, και αντί για thelo γράφουν 8elw! Δηλαδή δανείζονται την ψηφιακή μορφή των γραμμάτων ή των πλησιέστερων προς αυτά σχημάτων και όχι την προφορά τους, δημιουργώντας εκτρώματα. Το γεγονός αυτό μας επιβεβαιώνει ότι αντιλαμβάνονται τη γλώσσα απλώς ως αγέλη σημαδιών, αδιαφορώντας για την προέλευση, τη σύσταση, και τούς μηχανισμούς δημιουργίας της γλωσσικής μονάδας.
Η εξέλιξη αυτή στον ψυχισμό των ανθρώπων πυροδοτήθηκε και ενισχύεται από την κοινωνία του θεάματος, η οποία εξωθεί τους θεατές να προσλαμβάνουν απλώς μια σειρά σημάτων και μάλιστα χωρίς λογική αλληλουχία μεταξύ τους. Προσέξτε τις διαφημίσεις για τις οποίες ο Χρήστος Βακαλόπουλος έλεγε ότι σκοπό έχουν την καταστροφή του νοήματος: παρουσιάζουν ένα σκηνοθετημένο συμβάν για να διαφημίσουν κάτι άσχετο· στοχεύουν μόνο στην προσέλκυση της προσοχής. Άλλωστε η μεταμοντέρνα λογική ποντάρει και στην έλλειψη νοήματος.[…]
[Απόσπασμα από ευρύτερο κείμενο που δημοσιεύεται στο νέο Φρέαρ, τχ. 20 και έρχεται να συμπληρώσει το σχετικό αφιέρωμα του προηγούμενου τεύχους. Δείτε τα περιεχόμενα εδώ.]
