Α΄
«Κάθομαι στην όχθη του Ρουβίκωνα, με το χειρόγραφο του Καβάφη στα ξυλιασμένα χέρια μου και τ’ όνειρο της Καλπουρνίας διπλωμένο σε σαΐτα που δεν τολμάω να πετάξω. Ο κύβος που κάποτε ερρίφθη κατάλαβα πως είναι φτιαγμένος από χιόνι και σε λίγο ο ήλιος θα τον εξαφανίσει˙ ωστόσο, όχι τόσο απροσδόκητα όσο θα ευχόμουν να συμβεί», είπε ο Ιούλιος Καίσαρας.
Β΄
Την πρώτη φορά που πεζοπόρησα στα χείλη του είδα ν’ απλώνεται μπροστά μου ο Στάχυς ζητώντας μου να θερίσω το φως του. Εμένα με λένε Πορκία κι είμαι κόρη του Κάτωνα και σύζυγος του Μάρκου Ιούνιου Βρούτου. Τη δεύτερη φορά που εξόρυξα τα ελατά φιλιά του είδα να τρέχει απ’ τον μηρό μου αίμα και μ’ αυτό θέλησα να του βάψω τα μάτια. Εμένα με λένε Πορκία κι είμαι κόρη του Κάτωνα και πιστή σύντροφος του Μάρκου Ιούνιου Βρούτου. Την τρίτη φορά που τα δόντια του δάγκωσαν τα χείλη μου είδα έναν τσιροβάκο να ρίχνει στα κάρβουνα οινόπνευμα.
Γ΄
Κι εγώ, λοιπόν. Μέσα σ’ όλους, κι εγώ. Ο Μάρκος Ιούνιος Βρούτος. Βρούτος; Μπορεί και όχι. Θυμάμαι ένα πρωινό, όταν ήμουνα μικρός, που άρχισα να σκάβω το χώμα με μανία. Έσκαβα, όλο έσκαβα, ούτε ξέρω για πόση ώρα, μέχρι που με κατάλαβαν κι απόρησαν πώς δεν έπεσα ο ίδιος στην τρύπα που είχα ανοίξει. Ήθελα να δω από πού ξεκινά η γη. Σε τι βάθος κηδεύονται τα μυρμήγκια.
Α΄
Η δική του μαχαιριά ήταν από ζυμάρι. Μαλακή, αφράτη, ανόητη. Αποφάσισα να πιστέψω ότι δεν είναι ένας στυγνός προδότης, αλλά ένας προδότης εξ ανάγκης. Μπορεί, μάλιστα, να μην είναι καν προδότης, δεν ξέρω. Ξέρω μονάχα πως στην πληγή απ’ το δικό του μαχαίρι μία προνύμφη ναυμαχεί στο κουκούλι της με την χρυσαλλίδα που κάποτε θα γίνει.
Β΄
Μελετώ τα βιβλία της Σίβυλλας που βρήκα στο κομοδίνο του Απόλλωνα. Κι όμως, είχε προβλέψει τη μαύρη μου γλώσσα, τη στάχτη που μπούκωσε το λαρύγγι μου, την εντόσθια πυρά˙ δροσερή μπροστά στο θάνατο του αγαπημένου μου συζύγου.
Γ΄
Μεγάλωσα και σταμάτησα να σκάβω το χώμα. Άρχισα να σκάβω εντός μου, όμως ούτε εκεί κατάφερα να βγάλω άκρη. Όχι. Σας το λέω, όχι. Δεν πρόδωσα τον Καίσαρα. Τον Βρούτο πρόδωσα. Εις τους αιώνας των αιώνων, τον Βρούτο θα προδίδω.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: “Η δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα” του Vincenzo Camuccini (1804).]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
