Φθινόπωρο
Ευχή φθινόπωρου ακριβή κι όλα χαμένα.
Φύλλο και ίχνος δεν θα βρω έξω κανένα.
Και πως θ’ ανθίσει απ’ την καρδιά
Άλλος Απρίλης
Πασχαλιά
Μοιάζει με ψέμα
Αθήνα, 23 Σεπτεμβρίου 2017
Μια μέρα θα συναντήσω την αγάπη
Μια μέρα θα συναντήσω την αγάπη
αυτήν που έχασα
σε όλους τους τόπους και τους χρόνους
θα τη συναντήσω
θα περάσει το χέρι της γύρω από το δικό μου
τόσο φυσικά και αβίαστα
χωρίς καθόλου σκέψη ή δισταγμό
θα περάσει το χέρι της γύρω από το δικό μου
χωρίς αδημονία καμιά
σαν να μην ήταν τα χρόνια και οι αιώνες που μας χώρισαν
λάθη και πάθη αμείλικτα
τόποι κι ανθρώποι ξένοι, μακρινοί,
παρά μονάχα ο ύπνος, ο σύντομος ύπνος,
του ενός μέσα στον άλλο
στο ίδιο στρώμα·
και θα προχωρήσουμε μαζί χαμογελώντας
–ούτε που θα σταθούμε για να κοιταχθούμε–
τόσο πολύ θα γνωριζόμαστε
θα βαδίσουμε μαζί σε κάποια από τις προκυμαίες του κόσμου
το στήθος μας θα φουσκώνει από την αύρα της θάλασσας
οι γλάροι πέρα λευκοί και πλάνοι και ωραίοι θα πετάνε·
θα βαδίσουμε μπροστά και θα καμαρώνουμε
ανάμεσα σε πλήθη αδιάφορα
ο ένας πλάι στον άλλον αληθινά επιτέλους
με το στήθος φουσκωμένο από την αύρα της θάλασσας
και τη χαρά
τη χαρά
τη χαρά
που νιώθουν οι γονείς οι υπερήλικοι
οι στείροι
που ανέλπιστα παιδί γεννήσανε υγιές
και τώρα τρίχρονο το βλέπουν μπρος τους να τρεκλίζει…
Μια μέρα θα συναντήσω την αγάπη
αυτήν που έχασα
σε όλους τους τόπους και τους χρόνους
θα τη συναντήσω
θα περάσει το χέρι της γύρω από το δικό μου
τόσο φυσικά και αβίαστα
χωρίς καθόλου σκέψη ή δισταγμό
θα περάσει το χέρι της γύρω από το δικό μου
χωρίς αδημονία καμιά
σαν να μην ήταν τα χρόνια και οι αιώνες που μας χώρισαν
λάθη και πάθη αμείλικτα
τόποι κι ανθρώποι ξένοι, μακρινοί,
παρά μονάχα ο ύπνος, ο σύντομος ύπνος,
του ενός μέσα στον άλλο
στο ίδιο στρώμα·
και θα προχωρήσουμε μαζί χαμογελώντας
–ούτε που θα σταθούμε για να κοιταχθούμε–
τόσο πολύ θα γνωριζόμαστε
θα βαδίσουμε μαζί σε κάποια από τις προκυμαίες του κόσμου
το στήθος μας θα φουσκώνει από την αύρα της θάλασσας
οι γλάροι πέρα λευκοί και πλάνοι και ωραίοι θα πετάνε·
και μια στιγμή τότε
μια στιγμή μόνο θα σταθώ γέρνοντας το κεφάλι
απορημένος κι ευτυχισμένος να ρωτήσω:
–Γιατί; Γιατί; Γιατί; Γιατί είναι τόσο μυστήριο το φως;
Αθήνα, 13 Σεπτεμβρίου 2017
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Η φωτογραφία από την ταινία Ο τρελός Πιερό του Γκοντάρ (1965).]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
