Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΩΝΗ
[…] Το νερό είναι ένα καμένο σώμα…
Honore de Balzac
Στένεψαν οι τσέπες μου.
Δεν χωρούν πια τα ρέστα της καθημερινής ζωής.
Περνούν οι σταθμοί μπροστά από τα ακίνητα βαγόνια
τα σβησμένα δέντρα, τ’ αποδημητικά πουλιά,
οι σχισμένες σημαίες των δημοσίων κτηρίων.
«Εγκρίθηκαν κατά πλειοψηφία τα νέα μέτρα
κι οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, οπότε αναμένεται
η επανέναρξη των συνομιλιών».
Ποιος να σκέφτηκε να αριθμήσει τις σελίδες;
Λες και μπορεί κανείς να μετρήσει τη μνήμη
να αιχμαλωτίσει τις συνέχειες
σε στρατόπεδα απωλειών
να τις εκτελέσει μαζικά
σε κρεματόρια προθέσεων
δίπλα σε έτοιμους ομαδικούς τάφους λήθης.
Η «τελική λύση» για τη γενοκτονία των ιδεών
σ’ αυτό το ολοκαύτωμα
των γενναίων ηττημένων της ανάγκης.
Στάσου μια στιγμή στη μέση της πόλης
που χορεύει χιλιάδες χρόνια ανυποψίαστη
για το επερχόμενο τέλος
στην απομακρυσμένη μεθόριο των ζωντανών συνειδήσεων
και μάθε επιτέλους να ξεχνάς.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Lee Friedlander.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.