στη φίλη Κ.Χ.
Η φιλοδοξία κοιτάζει από ψηλά·
με προσκαλεί στο ταβάνι, σε μυστική
συνάντηση
με σάρκα και οστά μαζί της να δεθώ
(να γυμνωθώ απ’ την ουσία μου;)
Η φιλοδοξία μασιέται εύκολα
(είμαι κι εγώ στα δόντια της, μ’ έχει
διαλέξει)
μπροστά στο άδειο πιάτο
σιγά σιγά γίνομαι κέλυφος
άδειας ζωής.
Η φιλοδοξία κοιτάζει από ψηλά.
Στο ίδιο ύψος, μια μύγα υποδύεται
το ύψος
πετά σε όλες τις γωνιές μέχρι να βρει
μια θέση ειδική, θέση περιωπής
στάση υπεροχής.
Αν η φιλοδοξία με κοιτά, είναι γιατί
ακόμα δεν γνώρισα το πλήρες.
Όσο υπολείπομαι, θα με καλεί
θα την καλώ
στο γύψινο ουρανό μου· στους μαιάνδρους
σαν σύμβολο ζωής υπερτέρας
θα την κρεμώ.
Στο πάτωμα ξαπλώνουν τα ιερά
καθότι ταπεινά.
Στο ταβάνι
ιππότες εραστές, στρατιώτες
σε παραμεθόριες περιοχές
φτερωτοί, με σπαθί
–κοιλίας, νεφρών και αλαλαγμών μου.
Αν και ψηλά
ο έρωτας συνήθως είναι κάθοδος.
Η φιλοδοξία ομοίως.
Αθήνα 2015
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Δείτε την ύλη του έντυπου τεύχους μας εδώ.
