στο ταβάνι ο ώμος,
πέλματα στο πάτωμα
ένας νεφρός στη γωνία, τα χέρια στον καναπέ
τα μαλλιά…
χρόνια παλεύω να μακρύνουν
κουμπώνω τα χέρια,
αγγίζω το κρανίο
μυρωδιά καμένου
Κρίμα
φωτογραφίες πεταμένες στο πάτωμα
από πάνω τα μπούτια
μέσα σε γυαλιά και εικόνες
ο θώρακας στις φέτες του καλοριφέρ
ανάμεσα μια εικόνα της Παναγιάς
την κρατάω, γλιστρά από τα δάχτυλα
σηκώνω τις γάμπες
πάλι γλιστρά
την ακουμπώ με προσοχή
στα χρυσαφιά λουλούδια
το στόμα στεγνό
πλάι στη φωτογραφία της μαμάς
η Moét της φίλης Τίνας
ροζ όπως το κοριτσίστικα όνειρα
σπάω το λαιμό
Ρουφάω
βγαίνει από τα ρουθούνια
βρέχει τα σαγόνια
πλένει το χαλί
ξαπλώνω και με τη γλώσσα ρουφώ τους κόμπους
οινόπνευμα και μετάξι καμένο
Πόρνη ζωή
γλαστράκι κρεμασμένο
κρύβεις στην κόκκινη μπογιά
το χώμα
κορδέλες από μάρμαρο,
με όνομα χαραγμένο
σ΄ αυτό το χώμα τίποτα δε χαρίζω
σκάβω με νύχια τα σωθικά
θέλω ένα σάβανο να με κρύψει
άνθη να πνίξουν τις οσμές
δρεπάνι ας κόψει τα μαλλιά
στα αλώνια θα χορέψω
με το καλό το ρούχο
ολόκληρη
στη χούφτα τα χρυσαφιά λουλούδια
δε θέλω δεύτερη ζωή
μα έναν ακόμη θάνατο
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Ιnge Μorath.]
Δείτε την ύλη του έντυπου τεύχους μας εδώ.
