ΑΝΑΜΕΣΑ
…ανάμεσα
μέσα σου
μέσα μου
μέσα στη τρυφερότητα σου
μέσα στη γλύκα μου
ξεχασμένοι
ανάμεσα στα πρέπει
ανάμεσα στους περιορισμούς
ανάμεσα στο χρόνο
ανάμεσα
ΤΟ ΞΕΡΩ
Το ξέρω πια
Έψαχνες να μπεις τόσα χρόνια στο πεπρωμένο μου
Σε κάποιο καφενείο έβρεχε αυτή σου η σκέψη
στο κρεβάτι ξαπλωμένος δίπλωνες το σεντόνι
Για να μ’ εκτελέσεις
Και στον καθρέφτη σου μια μέρα
είπες «αυτήν θέλω»
Αθώα σαν μια πρώιμη άνοιξη
ή σαν μια αναπόφευκτη καταστροφή.
ATITΛΟ
οι λέξεις μέρα νύχτα
ομολογούν ψέματα
λες κι είσαι ποιητής
μα εγώ καθάρισα το δέρμα μου πρώτα,
μετά το κόκκαλο
ξεπλύθηκα στον Αχέροντα
από σένα
κι έπειτα έδωσα χρήματα για μια βάρκα που βούλιαξε
κοντά στο νησί σου
δε σε θυμάμαι πια
σε βάφτισα
αγαπημένη ματαιότητα.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
