Πίσω από κάθε μέτρο, από κάθε σου χειρονομία, πίσω σου στο βάθος ενός κλειστού περιβολιού υπάρχεις πάντα ως μέτρο. Είσαι δική σου, για πάντα ορκίστηκες και τώρα δεν μπορείς να κάνεις πίσω. Είσαι ολόκληρη λεπτομέρειες. Ο χαρακτήρας σου σώζεται στους πίνακες του Ραμπελαί. Μα κατά βάθος, έρχεσαι με μια ωραία σημαία, μ’ ένα φόρεμα και μ’ ένα κύμα σαν αέρας που μένει πίσω όταν διασχίζεις τη στοά. Ποιον ψάχνεις, τι γυρεύεις εσύ σ’ ένα τόσο κλειστό κόσμο είναι ν’ απορεί κανείς. Η γέφυρα βλέπει ως το τέλος του τον φωτεινό δρόμο, μια γέφυρα και πάλι πόλη. Οι κίνδυνοι που σε διεγείρουν απόψε, συνοψίζονται στο πρόσωπό σου. Ώστε, αλήθεια, είσαι εσύ το πολυφωνικό ρεύμα που τρέχει κάτω απ’ τα πόδια μας. Ξέρω όλους τους στίχους σου. Τίποτε όμως δεν λέω στ’ αλήθεια, πρόκειται για αοριστίες. Όλα μου τα κείμενα, όλες οι εκφορές μου, αξίζουν να πνιγούν στις θάλασσες.
Εγώ εξαρχής ψάχνω έναν καημό. Όμως πέρα απ’ αυτόν του κόσμου που μοιράζομαι, τίποτε και κανείς. Και οι φλόγες και το βαθύ, τ’ αδιαπέραστο δέρμα της νύχτας μου και το πρόσωπό σου.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Πίττας.]
