Οι άνθρωποι γεννιούνται ωσάν να πέφτουν.
Τι λέω «ωσάν»;
Πέφτουν
στο χρόνο όπου τα πάντα θνήσκουν,
στις μέρες τις βουβές,
στο χώμα το σκληρό.
Πλην όμως ωσάν φως πέφτουν.
Τι λέω «ωσάν φως»;
Φως, ξένο φως, αγγίζει τότε την καρδιά μας
και απορημένους απ’ τη γη
στα ουράνια μας υψώνει
Αθήνα, 8 Οκτωβρίου 2016
[Σημείωση του ποιητή: Με αφορμή το ποίημα “Σίβυλλα” της Μαρίνας Τσβετάγιεβα (μτφ Δ. Τριανταφυλλίδη) που ανέγνωσα σήμερα στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
