Η εξομολόγηση ενός σκύλου
Πίστευα πως είμαι άνθρωπος αλλά
ανακάλυψαν πως είμαι σκύλος μονάχα.
Μου δίνουν σκυλοτροφή και την τρώω πειθήνια.
Όμως την πόρτα των ανθρώπων την γρατζουνώ ακόμα.
Μιλάω για το Θεό τους – έτσι φαντάζομαι και σκιάζομαι είναι αλήθεια –
αλυχτώντας απελπισμένα τις παγερές νύχτες.
Εκείνοι, όμως, μέσα στα ζεστά τους σπίτια, με ερμηνεύουν σωστά,
γιατί γνωρίζουν.
Σκύλος είναι και γαυγίζει άναρθρα, λένε. Κάποια στιγμή, θα σκάσει.
Τα τσιγάρα
Τα τσιγάρα τα καπνίζουν στο στόμα
και τα σβήνουν στο πόδι.
Έτσι κι εσένα
καρδιά μου τοξική.
Τώρα που δίκαια σε απαρνιούνται
ή θα φύγεις αθόρυβα
χωρίς θυμό
χωρίς διαμαρτυρίες
ή θα σβήσεις κάτω από τις σόλες τους
Αθήνα, 20 Σεπτεμβρίου 2016
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Μatthias Weischer.]
