Μετάφραση: Μιχάλης Πάγκαλος
[…] Με μεγάλη διορατικότητα, η Αμερικανή φιλόσοφος και πολιτικός επιστήμονας Γουέντυ Μπράουν [Wendy Brown] επισημαίνει ότι, όσον αφορά τον νεοφιλελευθερισμό νοούμενο ως πολιτική πρακτική και τρόπο κυβερνητικότητας, αντιμετωπίζουμε σήμερα μια διαδικασία αποδημοκρατικοποίησης στο ίδιο το εσωτερικό της δημοκρατίας. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική ορθολογικότητα θέτει σε κίνδυνο τη λογική του πολίτη που προσιδιάζει στη δημοκρατία. Αυτό που χαρακτηρίζει όμως την απώλεια της δημοκρατικής λογικής, δεν είναι μονάχα τα πλήγματα στους τρόπους συγκρότησης και επιμερισμού της εξουσίας: μπορούμε πάντα να κατασκευάσουμε ομοιώματά τους. Μπορούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε τη γλώσσα της δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα επεξεργαζόμαστε μια νέα, παγκόσμια ορθολογικότητα. Οι διάφορες, ωστόσο, σφαίρες ύπαρξης του «υποκειμένου» –οι πολλαπλές εντάξεις του– τείνουν να περιοριστούν σε ένα μόνο μοντέλο και να υπαχθούν σε μια ομοιόμορφη λογική: τη λογική ενός συστήματος όπου η κυβέρνηση και η πολιτική «επιχειρηματικού τύπου» συνάδουν με την ολικά (αυτο)-ρυθμιζόμενη συμπεριφορά ενός «επιχειρηματικού» υποκειμένου, σύμφωνα με το λεξιλόγιο εν χρήσει. Έτσι, εξαλείφονται ταυτόχρονα οι εσωτερικές εντάσεις που προσιδιάζουν στη φιλελεύθερη δημοκρατία και τα ρήγματα του πολιτικού υποκειμένου. Έτσι, η επιχείρηση εμφανίζεται τόσο ως το υπόδειγμα της συνολικής λειτουργίας της κοινωνίας, όσο και ως το νέο πρότυπο υποκειμενικοποίησης που προσφέρεται στο άτομο: ορθολογικό, επιχειρηματίας του εαυτού του, αποτελεσματικό, εξασφαλισμένο απέναντι στα γυρίσματα της τύχης δια του υπολογισμού και της πρόβλεψης. Το να μιλάμε για «νεοφιλελεύθερη» δημοκρατία είναι συνεπώς σχήμα οξύμωρο. […]
[Απόσπασμα από το εξαιρετικό κείμενο της Γαλλίδας φιλοσόφου που δημοσιεύεται στο Φρέαρ, τχ. 15. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του έντυπου περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]
