ΕΓΩ, 1967 –
Το εγώ είναι
ένας οικισμός
που φλέγεται
μετά από τρομαχτική έκρηξη
– ένας οικισμός
που δεν απανθρακώθηκε ακόμα.
Και έχει τη θάλασσα στα πόδια του
αλλά πόδια δεν έχει να τη φθάσει
***
Αγάπη μου
Όταν τρως, θυμήσου με,
ίσως να είμαι η μπουκιά στο στόμα σου.
Αγάπη μου.
Όταν κοιτάζεις, έχε με κατά νου,
ίσως να είμαι τα μάτια σου.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Daria Petrilli.]
