Κύριε όταν αναλήφθηκες έγινες καπνός;
Γιατί τούτο
μου το φωνάζουν
οι πότες
και οι καπνιστές
– οι ποιητικότεροι των ανθρώπων –
τρεμοσβήνοντας σα μοναχικά αστέρια
στους ουράνιους τεκέδες του Άδη τους
αιώνες τώρα
και το ίδιο φαντάζομαι κι εγώ
σήμερα
ο πιο άκυρος των ανθρώπων
που τολμά να λέει ότι έχει Κύριο…
Πείσε με για το αντίθετο.
Αθήνα, 9 Ιουνίου 2016
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Η φωτογραφία είναι από τη Νοσταλγία (1983) του Α. Ταρκόφσκι. ]
