Ακολουθώ τις νύχτες
το φεγγάρι, τις σκιές
παίρνω από πίσω τη σκιά μου.
Γιατί τι είναι
ο ποιητής;
Ένα υπάκουο σκυλί
που ιχνεύει τη σκιά του
ψάχνει τα θηράματα
που χτύπησε ο Θεός
να του τα πάει.
****
Με θαυμασμό περιεργάστηκα στα νιάτα μου
του υπερρεαλισμού το άλογον.
Όμως εγώ
επέπρωτο να πορευτώ
με γαϊδουράκι.
****
Ο έρωτάς της ο πικρός φυλλορροούσε.
Απελπισμένα ραβασάκια, γράμματα ερωτικά
δεν το τολμούσε
του έστελνε μονάχα ποιήματα του Σαχτούρη
σκοτεινά κορίτσια
πνιγμένα, παγωμένα
αναποδογυρισμένο κορίτσι η Πορτοκαλιά
πικρός χειμώνας
ο έρωτας
γέμισε το συρτάρι του.
Τι να πει κι εκείνος
στα δεκαεννιά;
****
Λέγε με Σίλλερ να σε λέω Γκαίτε
κατηφορίζοντας τη Σόλωνος
ανεβαίνοντας Σταδίου
Πανεπιστημίου, Ακαδημίας στεκάμενοι
συμπόσια, εκδηλώσεις
εγώ ο Σίλλερ, εσύ Γκαίτε.
[Από το βιβλίο Ποιητών και Αγίων Πάντων, Μεταίχμιο, Αθήνα 2013.]
