Μετάφραση: Μαριάννα Πλιάκου
εσύ με ποιον είσαι;
με τη γυναίκα στη στάση που
σέρνει τη τσάντα της
πάνω στο λεωφορείο προτού οι πόρτες
κλείσουν μ’ αυτήν είμαι
τής δίνω τα ψιλά που χρειάζεται
κι εκείνο το γέρο που κρατιέται απ’
το χερούλι το σακατεμένο χέρι του κλειστό
σα τις πόρτες μ’ αυτόν είμαι
όταν θέλει να κατέβει
το κουδούνι χτυπώ μ’ αυτούς είμαι
πάνω στο νυχτερινό λεωφορείο για το ίδιο
όποιο-νά’ναι μέρος με το σκοτάδι πάντα
με τις κόρες μου
με τους κουρασμένους γιους μου
δε θα γιορτάσεις μαζί μου
δε θα γιορτάσεις μαζί μου
αυτό που έφτιαξα
μια κάποια ζωή μου; δεν είχα μπούσουλα.
στη βαβυλώνα γεννήθηκα
μη-λευκή κι γυναίκα
τί θέλησα να γίνω εκτός από τον εαυτό μου;
τον επινόησα
εδώ στη γέφυρα αυτή μεταξύ
αστροφεγγιάς κι πηλού,
το ένα χέρι μου κρατώντας σφιχτά
το ένα χέρι μου˙ έλα να γιορτάσουμε
που καθημερινά
κάτι προσπάθησε να με σκοτώσει
κι απέτυχε.
με κατηγορούν ότι το παρελθόν φροντίζω
με κατηγορούν ότι το παρελθόν φροντίζω
λες κι εγώ το έφτιαξα,
λες κι εγώ το σμίλεψα
με τα χέρια μου. δε το έκανα.
αυτό το παρελθόν με περίμενε
όταν ήρθα,
ένα μωρό-τέρας χωρίς όνομα,
κι εγώ με το ένστικτο της μάνας
το πήρα στο στήθος μου
κι το ονόμασα
Ιστορία.
είναι πιο ανθρώπινη τώρα,
κάθε μέρα μαθαίνει γλώσσες.
θυμάται πρόσωπα, ονόματα κι ημερομηνίες.
όταν είναι έτοιμη να ταξιδέψει
μόνη της, φυλάξου, θα το κάνει.
Ο Μισσισσιπής αδειάζει στον κόλπο
κι ο κόλπος μπαίνει στη θάλασσα κτλ.,
κανείς τους δεν αδειάζει,
όλοι τους κουβαλούν το χθες
για πάντα πάνω στις λευκές κορυφές της πλάτης τους,
σέρνοντας μπροστά το αύριο.
η μεγάλη ροή
στης γης το σώμα, σα το αίμα
των θεών, αυτό το ποτάμι στ’οποίο το παρελθόν
πάντα κυλά. κάθε νερό
είναι το ίδιο νερό που ξανάρχεται.
κάθε μέρα κάποιος στέκεται στην άκρη
του ποταμού, ατενίζοντας το χρόνο,
λανθασμένα ψιθυρίζοντας:
μόνο εδώ. μόνο τώρα.
σ’ ένα σκοτεινό Μωυσή
είναι για ‘σένα
που φλέγομαι.
Έλα με το ραβδί σου
που στριφιγυρνά
κι είναι ερπετό.
ο θάμνος είμ’ εγώ.
φωτιά πήρα εγώ.
δεν έχω αναλωθεί εγώ.
[Lucille Clifton: Αφροαμερικάνα ποιήτρια (1936-2010). Η λιτή ποίησή της, χρησιμοποιώντας καθημερινές εικόνες κι λεξιλόγιο και μορφικά ιδιαίτερη (απουσία στίξης κι κεφαλαίων γραμμάτων) αφορά την αφροαμερικανική εμπειρία κι την οικογενειακή ζωή, με έμφαση στη δύναμη και την αντοχή. Πρoτάθηκε δύο φορές για το βραβείο Πούλιτζερ. Τα παραπάνω ποιήματα προέρχονται από τη συλλογή Clifton, L. (2012). The collected poems of Lucille Clifton 1965-2010, Young, K., & Glaser, M. S. (Eds.). Rochester, NY: BOA Editions, Ltd. ]
