ΜΙΑ ΜΕΡΑ
μια μέρα θα πάψω ν’ αντιστέκομαι
θα βρω διέξοδο και θα σκορπίσω
ήταν καλό παιδί θα λένε
αυτό με κάποια θλίψη που θα αρμόζει στην περίσταση
πριν απ’ αυτή τη μέρα
ελπίζω πως θα ‘χω στήσει καραβάνι
από ψυχές και σώματα που αγάπησα
φυλλομετρώντας
έτσι και σήμερα αντιστέκομαι
όμως ετούτη η σιωπή με προκαλεί να ουρλιάξω
και το ρολόι λάθος τικ τακ
και η ψυχή μου λάθος.
Α ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΗΣ
ο ήχος της αναίρεσης ακούγεται γυάλινος
μυρίζει θειάφι και άργιλο
λαστιχένιος στην αφή του ξύλου
σβήνω λοιπόν όσα δεν έγραψα ποτέ
ΜΟΝΑΞΙΑ
να μπορούσα μόνο να κρατάω μολύβια και να φτιάχνω μορφές
γραμμή γραμμή να εμφανίζω το πρόσωπο τις σκιές τα μάτια
εκείνο το βλέμμα που αν το κοιτάς από δω ονειρεύεται
κι απ’ την άλλη φοβάσαι που φεύγει
να μπορούσα μόνο να κρατάω μολύβια και να φτιάχνω μορφές
κι απ’ το ανύπαρκτο να γεμίζω ζωή το δωμάτιο
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Yasuo Kuniyoshi.]
