Σήμερα τιμούμε τη Διδώ Σωτηρίου, τη συγγραφέα που συνέδεσε το όνομά της με τη δεινότερη συμφορά της νεοελληνικής ιστορίας, την καταστροφή της Σμύρνης και το συνεπακόλουθο ξεριζωμό του ελληνισμού της Ιωνίας από τις προγονικές εστίες. Αυτόν τον κάποτε ζωντανό, ευλογημένο κόσμο των ανατολικών παραλίων του Αιγαίου και τον τραγικό του ξολοθρεμό η συγγραφέας ανέπλασε με τη γραφίδα της, «επειδή νόμισε πως αυτό είναι το χρέος της προς την κοινωνία», όπως συνήθιζε να λέει συμπληρώνοντας με σεμνότητα πως σε καμιά περίπτωση «δεν ξεκίνησε να γράφει με τη φιλοδοξία συγγραφέα».
Η Διδώ Σωτηρίου, γεννημένη το Φλεβάρη του 1909 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας από πατέρα με καταγωγή από το Βόλο (Ευάγγελος Παπάς) και μητέρα από τη Ρόδο (Μαριάνθη Παπαδοπούλου) έζησε τη Μικρασιατική τραγωδία και λίγο μετά έφτασε πρόσφυγας με την οικογένειά της στον Πειραιά για να εγκατασταθεί αργότερα στην Αθήνα, όπου σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Από νεαρή ηλικία συνεργάστηκε με την αριστερή διανόηση και πήρε μαχητικά μέρος σε όλους τους αγώνες είτε κατά των Γερμανών, είτε υπέρ των εργατών την περίοδο της Κατοχής. Στις αρχές της σταδιοδρομίας της θα συνεργαστεί με τους Νέους Πρωτοπόρους, περιοδικό της αριστεράς και από το 1935 με την προοδευτική εφημερίδα Νέος κόσμος του Σπυρίδωνα Νικολόπουλου, εκδότη του Έθνους. Υπήρξε παράλληλα αρχισυντάκτρια του περιοδικού Γυναίκα που εξέδιδε ο ίδιος εκδότης. Με τα έντυπα αυτά θα συνεχίσει να συνεργάζεται και από το Παρίσι, όπου θα βρεθεί μετά το 1937 για να συμπληρώσει τις σπουδές της μετέχοντας παράλληλα στο ευρωπαϊκό γυναικείο κίνημα. […]
[Η συνέχεια του κειμένου (πρόκειται για την εισήγηση που διαβάστηκε στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Εταιρεία Συγγραφέων για τα 10 χρόνια από τον θάνατο της Διδώς Σωτηρίου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, 10.10.2014), στο Φρέαρ, τχ. 14 που κυκλοφορεί. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του έντυπου περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]
