Σ’ αφήνω πίσω οριστικά.
Μιας βραδιάς μοιάζουν τα χρόνια,
εκείνης που έλειψες,
εκείνης που άλλαξες
κι όμως πάντα ήσουν ίδια.
Ανώφελα ο έρωτας,
αυτός ο σκληρός μετατροπέας,
χορηγούσε ελπίδα
και μου ψιθύριζε ως το τέλος
του μέλλοντός μας τη νιότη.
Τον πίστεψα,
μα πίστεψα κι εσένα.
Τα πικρά σου λόγια,
την αμυδρή και συνάμα σίγουρη φυγή σου.
Τώρα πια δεν περιμένω.
Στην άλλη ζωή ίσως μου πεις
τι έφταιξε τόσο
που τα χρόνια μας στον έρωτα
απλόχερα χαρίσαμε.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Imogen Cunningham (1956).]
