Μετάφραση από τα αγγλικά: Άγγελος Σακκής
Ενα κλειδί γυαλίζει στο πρωινό φως της Κυριακής.
Ο ταξιδιώτης που επιστρέφει κλειδώνεται έξω στο σκοτάδι.
Το κτύπημα στην πόρτα είναι πάντα πιο αμυδρό
απ’ το μεταλικό γρατζούνισμα στην κλειδαριά.
Μόνο μια ονειρεμένη διεύθυνση είναι ποτέ αξιόπιστη.
Όπως κάνω ποδήλατο σ’ έναν ήσυχο δρόμο
όλα τα φώτα σβήνουνε με μιάς.
Στο σκοτεινό ουρανό ψηλά, ένα χέρι πατάει το φρένο.
Ακούω ένα μεταλλικό ήχο. Κάποιο κλειδί έχει πέσει κάτω.
Βλέπω μια αρμαθιά κλειδιά, κλειδιά περασμένων χρόνων
να γυαλίζουνε στο φώς. Τα μαζεύω απο χάμω.
Αλλά πού είναι τα χέρια που κρύβονται πίσω τους;
Μια σειρά από κλειστές μέρες, τελειώνοντας στο Σάββατο—
αλλά δεν ξέρω ποια απ’ όλες να ξεκλειδώσω.
Τώρα είναι Κυριακή. Όλες οι πόρτες του δρόμου
είναι ορθάνοιχτες. Δίνω μια και πετάω τα κλειδιά.
Δε χρειάζεται να χτυπήσεις. Μπες μέσα με το πάσο σου.
Τόσο πολυπληθής ο κόσμος και στο σπίτι να μην είναι κανείς.
[Ο Τζoνχέ Ογιάνγκ (Σιτσουάν, Κίνα, 1956) συμμετείχε στο 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, που διοργάνωσε φέτος ο Κύκλος Ποιητών. Ο πίνακας είναι της Μαρίας Γιαννακάκη.]
