Φτάνει πρώτα
η έγνοια σου,
στου νου τ’ αβασίλευτα.
Μ’ αφήνει να κάνω
πρόβες στης σκέψης
τον καθρέπτη,
για το αντάμωμα,
που θα οριοθετήσουν
δυο κουβέντες.
Πάντα όμως αλλιώτικη
εμφανίζεται η γνώμη σου
στα λόγια.
Άλλοτε χιόνι,
κι άλλοτε παγάκι που λιώνει.
Ίσως φταίνε οι λέξεις,
που ξεχείλωσαν,
κι ακούγονται παράξενα.
Ό,τι θέλει ο καθένας
τις φορτώνει,
πως ν’ αντέξουν;
Ψάχνουμε κι εμείς,
να κρατήσουμε επαφή
διάστικτη με ξένες λέξεις,
μονοσήμαντες.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
