Δεν μένω πια εδώ,
το σπίτι μου με πούλησε,
κι άλλαξε ρούχα
για να με ξεκόψει.
Αλλ΄ο αέρας, φρέσκος,
μου στέλνει χαιρετίσματα απ΄το χώμα,
η μάνα γη,
μου χαϊδεύει τη μνήμη.
Ψάχνω τρόπους
ν΄απελευθερώσω τις αναμνήσεις,
που΄ναι εγκλωβισμένες
κάτω απ΄τιε παλιές εικόνες.
Δυστυχισμένα χρόνια,
που με θυμήθηκαν και με σγαρλίζουν,
απ΄τον τόπο του μαρτυρίου,
που δεν είναι πια σπίτι μου.
Λείπει κομμάτι απ΄τη ζωή μου,
που΄ναι τώρα ανάπηρη,
στιγματισμένη, απ΄την ορφάνια
του λίκνου.
Κόσμε μου,
πως άλλαξες,
ο κύκλος μου λειψός,
έχασε το κέντρο του
[Πρώτη δημοσίευση.]
