Μετάφραση: Δημήτρης Αγγελής
Πόσες φορές Εμμανουέλ δεν θέλησα
να σου δείξω αυτά που ξέρω, για να μου πεις
τα πράγματα που κανείς δεν μπορεί να μάθει.
Εγώ θα σου μιλήσω για τον Οδυσσέα που ταξίδευε
γυρεύοντας την οικογένειά του. Και για τον Φρανθίσκο
που έφυγε απ’ το σπίτι του προς το χιόνι
και βρήκε συμπόνια ανάμεσα στους λύκους.
Για τον Έκχαρτ, την Ιλδεγάρδη που στο πουθενά
άνοιξαν μια πόρτα σ’ εκείνο που η ανατολή
είχε κοινό με τη δύση
από μονοπάτια αγάπης, που όλα αυτή τ’ ανοίγει.
Για την Έντιθ, την εβραία, και τον Φεδερίκο
που αγάπησαν ενάντια στον χρόνο του καιρού τους
και θάφτηκαν μέσα στη νύχτα
όλων των τρόμων κάποιας εποχής.
Μια μέρα θα σου πω γιατί η φωνή μου είναι τόσο φριχτή
παρ’ όλο που είμαι, όπως στ’ αλήθεια είμαι, άνθρωπος καλός.
Κι εσύ θα είσαι η πιο βαθιά χαρά
η ζωή μου μέσα σε άλλη ζωή, η τρομερή μου
αιτία για ν’ αγκαλιάσω ως και το σημάδι
του χρόνου που μπροστά μου δεν έχω.
Εσύ με τα τέσσερα γαλάζια χρόνια σου,
ο γιος της αδελφής μου, της άλλης μου ψυχής•
ο φίλος μου, ο Εμμανουέλ μου, ο σύντροφος
του αιώνα, που χωρίς εσένα, δεν θα ξεκινούσε.
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
