Όλοι μαζί βαδίζουμε στο θάνατο.
Όλοι μαζί
και ένας ένας.
Η αμείλικτη χοάνη του Χρόνου
μας ρουφάει
σε μια τεράστια περιδίνηση
κανείς δεν νοιάζεται
για κανέναν
μόνο τα τομάρια μας
φουσκώνουν
πρήζονται
και σκάνε
εκεί που βαδίζουμε ακμαίοι
πέφτουμε ξαφνικά
στην τρύπα του μηδενός
και δεν γινόμαστε
ούτε καν αφήγημα
μέσα στη νεύρωση της ταχύτητας
που βασανίζει τους ζωντανούς.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ChingYang Tung.]
