I
Διάλεξε βάγια τόσο μικρά,
στὴν ἀνάγκη
νὰ χωροῦν καὶ στὴν τσέπη.
Κυριακὴ τῶν Βαΐων
ΙΙ
Μαλλιὰ τῆς πόρνης
δάκρυα
σὲ μῆκος τεταμένα
τίποτα πλέον στρογγυλὸ
ὅλα
μιὰ κατακόρυφος πεσοῦσα
μετάνοια συντεταγμένων
ποὺ τρυπάει
τὸν οὐρανό.
Μεγάλη Τρίτη, κυρίως ναὸς
ΙΙΙ
Παιδιὰ νὰ θέλουν νὰ γλείψουν φλόγες
σὰν παγωτὸ
οἱ μανάδες τρομάζουν
οἱ γιαγιάδες γιορτάζουν ἀνακείμενες·
Πάσχα παιδιῶν
Πάσχα γερόντων
στὸ μέσον τρίζει ἡ γέφυρα
ἡ κάθε γέφυρα στὸ μέσον,
γι’ αὐτὸ βαστοῦν οἱ ἄκρες φυλαγμένο
λίγο φῶς…
Τὸ ἑσπέρας, γυναικωνίτης
IV
M’ ἕνα δαφνόφυλλο σελιδοδείκτη
ἕνα «ἀνάστα»
ἔτσι νὰ κλείσω τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς.
Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου
Τῷ Μεγάλῳ Σαββάτῳ
Μάνα μου, φῶς ἀβάσταχτο
ὅταν ἀνθίζει ἡ δάφνη…
Εὐλογημένη κάθε γέννα,
μάνα, ἀνάστα,
καὶ κάθε ἐντάφιο σπάργανο,
ἀνάστα!
Μ’ ἕνα τραγούδι ἀνύσταχτο
πλατύνεται τὸ στόμα μου
μὲ φῶς
τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα…
Ἀπρίλιος τοῦ 1996
Aπὸ τὴν ποιητική συλλογὴ Μαθητεία,
Νέος Ἀστρολάβος / Εὐθύνη ἀρ. 15, ἐκδόσεις ΚΟΡΑΛΙ, Ἀθήνα, 2013
