Δεν αποζητώ το χειροκρότημα,
γιατί εκείνο είναι που με πλήγωσε.
Μια νύχτα ήταν
κι έγινε ημέρα λαμπερή.
Ξημέρωσε σίγουρη,
στα βάθη αυτών που χάθηκαν.
Αυτών που πάντοτε ζητούσε η Νύχτα.
Στα μύχια των επιβιώσεων,
όπου όλα μοιάζουν πάθη.
Ανέκαθεν, ακόμη και για πάντα.
Τραχύς πορεύσου.
Με το κεφάλι ψηλά, αλλά τραχύς.
[Ζωγραφική: Albert Moulton (1873-1942).]
