Ι.
Τα Σάββατα συμμερίζομαι την αγωνία
των κατεδαφιζομένων κτιρίων
Των τραμ που τους ξηλώσαν τις γραμμές
Των ταυρομάχων που έμειναν στην αρένα
χωρίς κόκκινο σεντόνι
Τα Σάββατα συμμερίζομαι την αγωνία
των νεκρών που δεν ανεστήθησαν.
ΙΙ.
Μια ακόμα φορά θα συναντηθούμε στο σταθμό
Την ώρα που θα κυκλοφορούν οι μεσημβρινές
λογοκριμένες εφημερίδες
Και οι βιαστικοί επιβάτες θα αλλάζουν φευγαλέες
απίστευτες ματιές
Έπειτα εγώ θά ’μαι πρώτος που θ’ αλλάξω διαδρομή.
ΙΙΙ.
Σκέπτομαι τη μέρα που θα πάψεις να είσαι ευνοούμενος
του Αδριανού
και με τη βαλίτσα στο χέρι θα φεύγεις για το Νείλο.
Ανάμεσα στα καλάμια και στα βούρλα θα βρεις το θάνατο.
Κατά το 130 μ.Χ. ριφθείς εκουσίως εις τον Νείλον
Επνίγη.
Θα γράψουν οι εφημερίδες.
[Περιλαμβάνεται στη συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα 1973-2008, Οδός Πανός, Αθήνα 2008. Η φωτογραφία είναι του ποιητή Κυριάκου Συφιλτζόγλου.]
