μάρτιος
κι η Αντιόχεια δυο φοίνικες, δυο μονάχα φοίνικες κυριευμένοι απ’ τους μανάβηδες, τα ντάτσουν έπαιζαν χυδαίες μουσικές, ολόγυρα έκλαιγαν ούρλιαζαν βρώμικα παιδιά άρχιζε ένας χωμάτινος δρόμος με παράγκες και σκυλάδικα, η σκόνη
έτσι χάθηκε η αγάπη• όμως εμείς, αποφασισμένοι, σ’ άλλα λιμάνια, σ’ άλλη γη θα κυνηγήσουμε τ’ όνειρο
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΤΟΥ ΑΡΤΣΙΜΠΑΛ
1. εγώ, ο τελευταίος εραστής των θερινών κινηματογράφων
μόνος, με τις άδειες οθόνες
2. μόνος, στα άδεια ακρωτήρια στις νοτισμένες πόλεις• στο Νότο
3. σαν εκείνα τ’ αρχαία, πέτρινα καλοκαίρια με τον άνεμο
4. σαν τις θάλασσες που ήτανε πριν έρθουν οι άγριες αυγές
——————————————–
[Στέλιος Λύτρας (ψευδ. του Στυλιανού Πούλου, 1953-1993). Ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, διετέλεσε πρόξενος της Ελλάδας στη Βενετία. Τα παραπάνω προέρχονται από τη συγκεντρωτική έκδοση Τα Ποιητικά, Πατάκης, Αθήνα 2000.]
