Μεταμόρφωση
Στο μαξιλάρι
κάθε πρωί
τα μάτια
μικρότερα
τα μαλλιά σύρμα
για βρώμικες κατσαρόλες
η αναπνοή
φύλλα μουχλιασμένα
σε σόλες κυνηγών
κι όμως
κάτι σε κάνει
να θες
να την λες
αυτήν την καλημέρα
λες και
μόλις ειπωθεί
όλα γίνονται
καλημέρα.
Στο περίπου
Σε γνώρισα
κάπου στο κέντρο.
Ήσουν νομίζω καστανός,
μάλλον κοντά
στα τριάντα.
Σίγουρα διαβάζεις
τα πρωτοσέλιδα
των εφημερίδων
και τις οδηγίες
στα κουτιά
των φαρμάκων.
Περνάς απέναντι
πάντα
από τις διαβάσεις.
Κάτι μου λέει πως
ταιριάζουμε.
Αγαπάς θαρρώ
τον κινηματογράφο και
την ελευθερία σου.
Μα θα τα στερηθείς.
Για μένα.
Είδες;
Σε ξέρω καλά.
Είσαι αυτός
που
κοιμάται
δίπλα μου.
Καλύτερα να πω
ο πατέρας
των παιδιών μου.
Ή μάλλον
αυτός που κάθησε μπροστά μου
στο λεωφορείο.
Λες να σ’έχω δει
στην τηλεόραση;
Κάποιος θα μου’χει
μιλήσει
κάποτε
για σένα.
Αν δεν σε λένε
έρωτα,
τότε σε ξέρω.
Αν όμως σε λένε;
Ας συστηθούμε.
Συστάσεις
Είμαι πολύ καλή.
Θα το δεις.
Καθαρίζω
με μια κίνηση
την μάσκαρα
όταν κλαίω.
Ούτε που
θα το καταλάβεις.
Πνίγω το ζώο
μέσα μου
πριν προλάβει
να ορμήξει.
Κι εσύ
που
κάποτε
αγάπησες
την ουρά μου
και τα δυο
καστανά μου
μάτια
δεν θα τα δεις
ποτέ
πιο σκούρα.
Πιο έτοιμα
να δαγκώσουν
ξανά
το
μέσα μου.
[Φωτογραφία: Γιάννης Β. Κωβαίος.]
