ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΕΝΗ
Του Ρίτσου
Βάζουμε τις λέξεις στη σειρά
Σαν το τρενάκι, με βαγόνια
Γεμάτα εξόριστη ματαιότητα
Και μαύρο κάρβουνο
Για τις μηχανές του μύθου
Σαν τα παλικάρια
Τραβώντας για την Τροία
Με την ψιλή άμμο στις ακτές.
Ελαφρύ το χώμα τους σκέπασε
Ελαφρύς ο χρόνος.
Στάθηκε η Ελένη κάτω
Από τις λευκές κουρτίνες
Και τις φίλιες καταστροφές
Της τύχης και της άγνοιας.
Πάνω από τα τείχη
των σωμάτων.
Επιμύθιο μην ψάχνεις
Φτάνει το μαύρο πετράδι στον δείκτη
Που θα σου περάσει στην καρδιά
Και η φτωχή λινάτσα της ομορφιάς.
Η αριστεία δεν υπάρχει πια
Παρά μόνο στους μύθους
Κι οι ήρωες χάρτινοι διψούν για φωτιά
Να ανέβουν σαν καπνός μαύρος στον ουρανό.
Έρωτας
η ξενιτειά
Μοιάζει μια συνωμοσία των ρούχων
Η ξενιτειά στο βάθος του χρόνου
Κι εμείς ταξιδιώτες γ΄ θέσης με εισιτήριο
Την φιλαυτία μας.
Το πεπρωμένο
Η αλήθεια
Η οιωνοσκοπία της σκιάς
Η μαρτυρία.
Γυμνές οι νίκες
του θανάτου της ψυχής.
Θυμήσου τις λέξεις
Που εκστομίζουμε και γράφουμε
Σαν άνθρωποι συνωστίζονται στο δωμάτιό μας
Και πέφτουμε πάνω τους συνεχώς.
Τα καράβια όταν γεράσουν
Επιστρέφουν
Σακατεμένα χωρίς σημαίες
Στην πατρίδα.
Πριν το πρόβλημα εμφανιστεί,
Πριν τις μάχες του χοϊκού πολέμου.
Να έχεις μια λύση στο χέρι
Ελέω Θεού.
Η ΣΚΛΗΡΑΓΩΓΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Άνθρωποι την νύχτα
Βγαίνουν στην πόλη
Να μαζέψουν πόνους
Από τις γωνίες και τα μισάνοιχτα παράθυρα
Στους κάδους με τις σάπιες ειδήσεις.
Αυτό προφήτεψε ο αγιογράφος στον θόλο
Της μεγάλης εκκλησίας του σύμπαντος
Στήνοντας τον χορό των άστρων
Με τον κένταυρο και τον Ηρακλή
Την μικρή και την μεγάλη Αρκούδα
Τον Σκορπιό και τον Ορφέα.
Σ’ αυτήν την τραγική ισορροπία
Βασιλεύει το σκότος το εξώτερον,
Ο φόβος και η μνησικακία.
Η μυθολογία στέρεψε από ονόματα
Και δεν έχει άλλα να μαρμαρώσει.
Ανακύκλωση αίματος
Πικρού μέλανος ζωμού
Στην σκληραγωγία της σιωπής.
ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
Χρόνια σε περίμενα στην ίδια γωνία
Με την ίδια αγωνία
Κάτω από βροχή , δυνατό ήλιο
Σε τραγικές νύχτες ερημιάς.
Κουρασμένος πια αθέτησα την ελπίδα
Και τότε με σκέπασες με τα χείλη σου,
Για να δώσεις κουράγιο στο όνειρο.
