Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ
Ἔφυγες κι ἔμεινα τὸν ὁρίζοντα νὰ βλέπω
ὅσο ποὺ νὰ χαθεῖ ὁ καπνός
γραμμὴ πίσω ἀπ᾽ τὰ δάκρυα.
Ξεψύχησαν δυὸ μάτια τὴν αὐγή
ἀναποδογύρισε ὁ κόσμος.
Ὕστερα ἔστρεψα τὸ βλέμμα δυτικά
περπάτησα ὥρες ὣς νὰ χαθεῖ ὁ ἥλιος
καὶ νὰ σουρώσει ὁ οὐρανὸς τὸ φῶς.
Τὶ παγωνιὰ Χριστέ !
Ἡ νύχτα τῆς ἀπουσίας λίθος βαρύς
τὸ στῆθος μου ἐτσάκισαν συντρίμμια
τῶν φεύγοντας μισεύοντας τρέμοντας
σημάδι μαῦρο ἀπόμεινα στὴ γῆ τῶν Κιμμερίων.
8 Ἰουνίου 2014, τῆς Πεντηκοστῆς
Κωνσταντῖνος Μπλάθρας
Τυπώθηκε ἀπὸ τὸν συγγραφέα στὶς 11.06.2014 σὲ 25 ἀντίτυπα
[Ζωγραφική: Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Ἡ ἕβδομη σφραγίδα, λάδι σε καμβᾶ, 1608-1614.]
