Η απαγωγή
Τέλος οι τσιριμόνιες του είπε
ενώ άπλωνε με τα δάχτυλα την ανάσα της
συνομιλούσαν με ένα χωνί
καθισμένοι αντικριστά
και οι κινήσεις του ενός αναδιάτασσαν το πάζλ της άλλης
και μάλλον συνέβαινε και το αντίθετο
αυτός την είχε πνίξει με κολακείες
και γλυκόλογα που εκστόμιζε το χωνί
ο Θεός απουσίαζε
επιθεωρώντας εκτελεστικά αποσπάσματα
-δοξολογούσε
Ήταν ανταγωνιστικός και ανταγωνιστική
εγωιστής και εγωίστρια
αποφάσισαν να παίξουν κρεμάλα
Η πτώση του σύμπαντος
Το φως έρεε μέσα από τα κεφάλια
σχηματίζοντας μικρά αδέξια ποταμάκια
ακολουθούσε τις τροχιές των οστών
και η μητέρα φύση είχε συμπιεστεί σε καρτ ποστάλ
τα χέρια της με ανάταση ίσως και να άρμεγαν
τον ουρανό
Αυτός και Αυτή τοποθετούσαν με ευλάβεια
τα αστέρια στους γιακάδες και φαντάσου
δεν είχαν φόβο ούτε και κίνδυνο
έγιναν ο σύντροφος και η συντρόφισσα στη ζωή
πηγαίνοντας μια εκδρομή στα σύννεφα
όπου ανακάλυψαν – φαντάσου
ότι ο Θεός δεν υπήρχε
Γυναίκα απέναντι
Θεόρατη η νύχτα ήταν ανάμεσα στα χέρια της
φορτωνόταν άστρα στη ράχη της
τα τάιζε από τα σωθικά της
και ήταν τόσο ισχνή που με δυσκολία φαινόταν
καθώς ξεφόρτωνε άλογα και τα έριχνε στο θόλο
έπλαθε τα πεφταστέρια
πασπάλιζε με φως βγαλμένο από μέσα της
τώρα που θα σπάσει μέσα στις επιφάνειες
θα χωριστούν η σελήνη από το δέρμα της
θα γίνουν μαζί
η κλεψιά της πτώσης
