Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
Μια απορία
Το σύμπαν.
Αμέτρητοι γαλαξίες,
ήλιοι, αστέρια,
πλανήτες, εκρήξεις,
μαύρες τρύπες.
Ο γαλαξίας του ήλιου «μας»,
της γριάς το ζωνάρι,
στέκομαι έκπληκτος:
ας ήτανε να συλληφθεί σε αριθμούς
αυτό το ασύλληπτο
σε αέναη κίνηση.
Ο πλανήτης μας,
αυτό το μικροσκοπικό αστέρι,
το γιώτα ενός γιώτα,
με τα άπειρά του έντομα,
τα δέκα έως εκατό εκατομμύρια σπονδυλωτά,
τα ασπόνδυλα, τα θηλαστικά, τα πουλιά, τα ψάρια,
τα ερπετά, τα αμφίβια, τις αράχνες και τους σκορπιούς,
τα μαλάκια, τα καβούρια και όλα τα άλλα,
αρπακτικά και κατοικίδια, και ανάμεσα τους
πάνω από επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι,
ένας απ΄αυτούς και εγώ.
Προς τι λοιπόν όλος αυτός ο ντόρος;
❧
Αυτός
Με απειλεί,
ολοένα μου επιτίθεται,
δεν παραιτείται
ούτε καν νύχτα.
Κάθεται στο στήθος μου,
τον ονειρεύομαι.
Θέλω να τον πετάξω από πάνω μου, να τον εξαφανίσω,
να του τσακίσω το κεφάλι.
Αρχίζει να με καλοπιάνει σαν μια γάτα:
Γαλήνη της ψυχής, αιώνια ειρήνη,
αέρινη αιώρηση πάνω από απέραντα πλάτη.
Δεν θέλω να τον σκέφτομαι –
και τον σκέφτομαι.
Κάθομαι μπρος στο σπίτι, περιεργάζομαι μια αγριομέλισσα
και –νάτος πάλι εδώ!
Μόνο όταν γράφω γι’ αυτόν με αφήνει ήσυχο.
Ρωτάς πώς τον λένε;
Αυτός.
Αυτό είναι τ΄όνομά του. Αυτός. Αυτός.
Μα τι ωραία που ανθίζει το χελιδονόχορτο και η αγριοτριανταφυλλιά!
❧
Αδύναμη μνήμη, mon amour
Αποστρέφει το βλέμμα της. Συνεχώς.
Μου γυρίζει την πλάτη.
Εγώ τις γράφω ποιήματα, πολλά ποιήματα,
για να την συγκινήσω –
μάταια.
Μνήμη μου εσύ, αδύναμη, ασθενική. Αγάπη μου, εσύ δεν μ΄αγαπάς;
Μόνο εγώ; Μονόπλευρη αγάπη;
Γέρασα, η μνήμη μου
σαν μια γροθιά μες στο κεφάλι,
στρέφει τα μάτια στο εσωτερικό
κι εγώ δεν θέλω να γίνω καθρέφτης τους –
δεν θέλω πια όλο να βλέπω.
Ήσυχες νύχτες αποζητώ δίχως φρίκη,
ήρεμες μέρες, τα ανθάκια
της ροδιάς, το βαθυκόκκινο της αχριομολόχας
με τον κίτρινο φαλλόσχημο ύπερο.
Αυτό μόνο…
❧
O Tuvia Rübner γεννήθηκε το 1924 στη Μπρατισλάβα της Τσεχοσλοβακίας και πέθανε το 2019 στην Άφουλα της Παλαιστίνης. Μεγάλωσε σε μια γερμανόφωνη εβραϊκή οικογένεια και –μετά τη σύλληψη και μεταφορά των γονιών και της αδελφής του στην Πολωνία– κατόρθωσε την τελευταία στιγμή να διαφύγει, το 1941, στην Παλαιστίνη. Οι δικοί του δολοφονήθηκαν το 1942 στο Άουσβιτς. Αρχικά εργάστηκε ως βοσκός ή εργάτης στα αμπέλια της περιοχής και το 1944 παντρεύτηκε. Το 1949, ύστερα από ένα θανατηφόρο για τη σύζυγό του ατύχημα, από το οποίο και ο ίδιος από τύχη διασώθηκε, έγινε βιβλιοθηκάριος και καθηγητής λογοτεχνίας στο γυμνάσιο της πόλης Κιμπούτζ. Χωρίς ιδιαίτερη ακαδημαϊκή μόρφωση δίδαξε αργότερα Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα.
Ο Rübner έγραψε ποιήματα στα Γερμανικά και Εβραϊκά, μετέφρασε δε πολυάριθμα έργα της γερμανικής λογοτεχνίας –Γκαίτε, Κάφκα, Τσέλαν κ. ά.– στα Εβραϊκά.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση των μεταφράσεων στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του τέταρτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
