ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΜΠΟΥΚΑΛΙ
Παιδιά, πιστεύαμε
πως καράβια ολόκληρα χωρούσαν σε μπουκάλια.
Κι όταν μας τέλειωναν τ’ ακρογιάλια,
τα μπουκώναμε μ’ όση λέξη αντέχανε.
Μην τυχόν και παρερμηνεύσει τα όνειρά μας το ανέφικτο.
Παιδιά πιστεύαμε. Τώρα πια, η μόνη αλήθεια :
Όσο γεμάτο το μπουκάλι, τόσο γρηγορότερα βυθίζεται.
Ξόδεψα τα χρόνια περιμένοντας
κείνο το μήνυμα που προορίζονταν για μένα.
Κι όταν η θάλασσα μ’ απογοήτευσε,
στράφηκα στον ουρανό. Εκεί,
που παρόν και παρελθόν θα συμβεί σε μια στιγμή,
είπα μήπως και προλάβω.
Αστέρια μου, ποια ευχή σας ναυάγησε
και πηδήξατε στο κύμα να σωθείτε;
Ναύτες μου, δίπλα σας! Νησί!
Δεν το βλέπετε, ολόγιομο φεγγάρι;
[Από το βιβλίο του Γιώργου Χ. Στεργιόπουλου “Κατά Χρόνον Ευαγγέλιο”, Οι Εκδόσεις των Φίλων]
